ŚWITEZIANKI
widowisko muzyczne
Libretto według „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza
Muzyka: dawne pieśni Kresów Wschodnich
PRAPREMIERA: 16 Października 2004r.
PREMIERA: 16 Stycznia 2005r.
Muzyczno – poetycka wyprawa w nowogródzką stronę, nad Świteź, do serca puszcz litewskich, gdzie na wędrowców czyhają rusałki i dziwożony, piękne, ale niebezpieczne Świtezianki. Romantyczne „ballady i romanse” Adama Mickiewicza połączone z oryginalną muzyką i śpiewem odkrywają swe nowe oblicze. Muzyka – ułożona na zasadzie kontrafaktury, na motywach dawnych pieśni Kresów Wschodnich z okolic Nowogródka, Lidy, Wilna, Kowna i Wołynia, pochodzących ze zbiorów Oskara Kolberga; to również kompozycje Stanisława Moniuszki; pieśni z kancjonału Seklucjana do tekstów Andrzeja Trzecieskiego i Mikołaja Reja; pieśń z tabulatury organowej Jana z Lublina oraz XIX – wieczne tańce salonowe: polka i walc.
Scenariusz, reżyseria, choreografia, opracowanie muzyczne- Jadwiga Leśniak–Jankowska
Opracowanie wokalne i akompaniament- Oleg Sznicar
Scenografia i kostiumy- Joanna Jaśko-Sroka
Narrator – Wędrowiec: Hubert Bronicki/Piotr Jędrzejek
Świtezianki- Ewa Breguła, Dominika Buczek, Beata Czarnecka, Martyna Malcharek, Oksana Pryjmak, Oksana Rokitenets, Anna Warchał
Na zakończenie pierwszego sezonu artystycznej współpracy z gminą Niepołomice Krakowska Opera Kameralna wystawiła „Świtezianki”.
Scenariusz, reżyseria, choreografia, aranżacja i opracowanie muzyczne tego widowiska to dzieło dyrektorki naczelnej i artystycznej Krakowskiej Opery Kameralnej Jadwigi Leśniak- Jankowskiej. W reżyserowanych przez nią spektaklach nie ma zbędnych elementów – nawet gestów czy spojrzeń. Jej „Świtezianki” to połączenie poezji, muzyki,tańca i śpiewu . Urzeka w tym spektaklu ulotność improwizacji, połączona z żelazną logiką konstrukcji. Wszystko razem tworzy kunsztowny poetycko – muzyczny moralitet.
Wanda Ryszkiewicz
DZIENNIK POLSKI
3 lipca 2006r.
* * * * * * * *
Subtelny początek
Krakowska Opera Kameralna w Niepołomicach
ZAKOŃCZYŁ SIĘ PIERWSZY ARTYSTYCZNY SEZON WSPÓŁPRACY KRAKOWSKIEJ OPERY KAMERALNEJ Z GMINĄ NIEPOŁOMICE. TA ZNAKOMITA KRAKOWSKA SCENA WYSTAWIŁA
W MIASTECZKU WE WSPÓŁPRACY Z CENTRUM KULTURY ROŻNE W CHARAKTERZE, ALE ZAWSZE PERFEKCYJNIE DOPRACOWANE ZACHWYCAJĄCE NIE TYLKO MUZYCZNĄ, ALE
I TEATRALNĄ I CHOREOGRAFICZNĄ URODĄ WIDOWISKA.
Najpierw były dwie realizacje w niepołomickim kościele „Stabat Mater” oraz „Pastorale staropolskie”. A potem już w zamku królewskim prapremiera leciutkiej zwiewnej, wczesnobarokowej opery „Satiro e Corsica”. Następnie jakże oryginalnie pomyślane i koncertowo zagrane przez młodych muzyków i śpiewaków „Zapomniane bramy”, na które złożyły się dawne pieśni w języku jidysz i oryginalnie zaaranżowane tradycyjne melodie żydowskie. A tuż przed wakacyjną przerwą artyści pożegnali się
z niepołomicką widownią „Świteziankami”- poetycko – muzyczną opowieścią o romantycznym, tajemniczym świecie „Ballady i romansów” Adama Mickiewicza oprawionym w autentyczne melodie i pieśni Kresów Wschodnich.
Wanda Ryszkiewicz
„Dziennik Polski”, Niepołomice
8 lipca 2006 r.
* * * * * * * *
Magia była przedmiotem „Świtezianek”, spektaklu muzycznego
w Krakowskiej Operze Kameralnej. Przypominał on wyrafinowany barokowy haft, podobnie wysmakowany jak „Livietta e Tracollo”,
ale spowity dodatkowo nutą melancholii i tajemniczej, dziwnej słodkości. „Świat romantycznej fantastyki, fascynująca wieczna relacja pomiędzy duchowością a materią zaprasza nas do refleksji nad kwestiami ponadczasowymi, wciąż aktualnymi – winą, karą, sumieniem
i odpowiedzialnością za swoje czyny. W każdym elemencie natury kryje
się tajemnica, czasem zagrożenie. Rzeczywistość miesza się
z wydarzeniami i postaciami nierzeczywistymi” – wyjaśnia Jadwiga Leśniak- Jankowska, autorka reżyserii, choreografii i scenariusza według „Ballad i Romansów” Mickiewicza. Nowe znaczenia i ekspresje ujawniają się w powiązaniu oryginalnego materiału muzycznego z tekstem archaicznych pieśni polskich z terenów Kresów Wschodnich.
Są też kompozycje Moniuszki i XIX-wieczne utwory salonowe (polka, walc). Narrator ? Podróżny to alter ego poety – wyrazisty w tej roli Paweł Kumięga. Można było również usłyszeć siedem pięknie współbrzmiących sopranów, które wcieliły się w postaci nimf wodnych.
Gabriella Buzzi
„SIPARIO”, styczeń 2009r.