SPEKTAKL NAGRODZONY
NA XIX OPOLSKICH KONFRONTACJACH TEATRALNYCH „Klasyka Polska 1994”
„Jury wysoko ocenia repertuarową odkrywczość i kulturę muzyczną spektaklu”

SPEKTAKL NAGRODZONY
NA EKUMENICZNYM FESTIWALU TWÓRCZOŚCI SAKRALNEJ „SACROSONG PAPIESKI” – 1994
„(…) przez swój oryginalny pomysł artystyczny niesie głębokie prawdy ewangeliczne”

DE MARIA NUNQUAM SATIS

Widowisko muzyczne na dwa głosy żeńskie,
jeden głos męski i dawne instrumenty.

PRAPREMIERA: 26 maja 1993r.– Dzień Matki
Koœściół XX Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie

Kreowane przez aktorów postaci XIX wiecznych pielgrzymów w drodze do miejsc Śœwiętych prezentują nam staropolskie pieśœni maryjne z XIX wiecznego zbioru Michała Marcina Mioduszewskiego – księdza ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie, polskiego zbieracza pieœśni koœścielnych. Zebrane pieśœni opublikował w zbiorach:”ŒŚpiewnik Kośœcielny czyli pieśœni nabożne z melodyjami w Kośœciele katolickim używane” (Kraków 1838) i „Pastorałki i kolędy z meldyjami” (Kraków 1843).
W spektaklu prezentowane są również pieśœni maryjne z klasztoru Benedyktynów w Montserrat (koło Barcelony), gdzie przechowany został unikalny zbiór pieœśni maryjnych z XIII-XIV wieku, zebranych w tzw. „Czerwonej Księdze”.

Scenariusz, reżyseria, kompozycja ruchu: Jadwiga Leœśniak-Jankowska
Oprawa plastyczna: Grażyna Żubrowska
Opracowanie muzyczne: Jacek Stankiewicz

Pani w fiolecie: Jadwiga Leœśniak-Jankowska
Pani w zieleni: Anna Sokołowska
Pan w czerni: Tadeusz Zięba

Fidel, Viola da gamba: Anna Szelińska-Mikus
Lutnia: Piotr Szyc

Recenzje

HARMONIA I RADOŚŒĆ

U Misjonarzy

„De Maria nunquam satis” to tytuł trzeciej częœci staropolskiego tryptyku religijnego przygotowanego przez scenę El- JOT. W koncercie na dwa głosy żeńskie, głos męski i dawne instrumenty œśpiewający aktorzy Teatru im. Słowackiego: reżyserująca całośœć Jadwiga Leœśniak–-Jankowska, Anna Sokołowska, Tadeusz Zięba oraz dwójka muzyków: Anna Szelińska-–Mikus (fideł, viola da gamba) i Piotr Szyc (lutnia).
Koncert, albo raczej misteryjny spektakl muzyczny wypełniają XIX-wieczne oraz śœredniowieczne pieśœni maryjne. ŒŚpiewane przez pielgrzymów wędrujących do miejsc śœwiętych pieśœni układają się w historię życia Matki Boskiej, przedstawiające jednoczeœnie z jej losów tajemnicę Zbawienia. Ubrani w stylowe kostiumy artyœci tworzą przy pomocy najprostszych œrodków (taneczny ruch, gest), spektakl który jest pochwałą harmonii. Potwierdzeniem podważanej niesłusznie przez nieufny wiek XX prawdy, że piękno, religijne uniesienie, powaga, radoœść i prostota potrafią się spotkać. Że MISTERIUM – DZIŚŒ jest możliwe i potrzebne.

Marek Mikos
Gazeta Wyborcza
29 maja 1993r.

* * * * * * * *

BARIERA CZASU – XIX OPOLSKIE KONFRONTACJE TEATRALNE „KLASYKA POLSKA”

„Materię spektaklu stanowiły, ułożone w logiczną całośœć, dawne pieśœni maryjne. Wykonywane z dobrym smakiem, bezpretensjonalnie, z umiarkowaną dozą finezji. Rzadko zdarza się, by widowisko o podłożu religijnym wyzbyte było – tak jak krakowskie – dewocyjnośœci i odpustowego gustu. Trójka aktorów udowodniła, że śœpiewaniem można przypominać stare, ale nadal aktualne prawdy. Spektakl autorstwa Jadwigi Leśœniak-Jankowskiej, okazał się odkrywczy zarówno jeœśli chodzi o stronę wykonawczą,
jak i również w doborze materiału. Prosty i mądry – niósł ze sobą radoœść życia.

Malwina Głowacka
TEATR nr 7/8
Lipiec / sierpień 1994r.

* * * * * * * *

WILEŃSKIE SPOTKANIA TEATRALNE SCEN POLSKICH (16-20 LISTOPADA)

„Prawdziwą perłę, elegancką i wytworną grającą szkatułkę przywiózł teatr EL-JOT z Krakowa. Grupka wędrownych aktorów zatrzymuje się w drodze, by zaœśpiewać pieœśni maryjne. Aktorzy w secesyjnych strojach, które dają łatwośœć nawiązywania do różnych okresów i tradycji. Pomijając wyrafinowany prerafaelityzm kostiumów czy wyjątkową harmonię całoœści aktorskiej, głosów, profesjonalnie wykonywanej muzyki, nawet śœwiatło zdążyli w nowych warunkach rozłożyć znakomicie. Na scenie dosłownie Cranach i Careggio.
Spektakl, grany na Opieki Matki Boskiej Ostrobramskiej, grupa złożyła w darze wileńskiej Najjaœniejszej Pani. Przyjęliœmy przedstawienie owacją na stojąco. Wzruszenie było tu marginesem, œściœślej skutkiem zachwytu nad mistrzostwem zawodowym.”

Krystyna Marczyk
Magazyn Wileński
nr 22, 1994r.

* * * * * * * *

Wileńskie Spotkania Teatralne Sceny Polskiej (16-20 listopada 1994)
„Jutro wystąpi El-Jot z Krakowa ”
(…)

El-Jot – inicjały, nazwa teatru od nazwiska jego inicjatorki i założycielki Leśniak-Jankowskiej. (…)
Z panią Marią Jadwigą Leśniak-Jankowską przeprowadzałam dwa lata temu wywiad publikowany na łamach „Kuriera Wileńskiego”. Czytelnik (a zwłaszcza czytelnik-widz) niewątpliwie dobrze ją zapamiętał. Podczas gościnnych występów w Wilnie Maria Jadwiga Leśniak-Jankowska zeprezentowała się znakomicie w stworzonym przez siebie spektaklu „Pieśń na pieśniami” zagranym (gratisowo) w kościele pod wezwaniem Św. Ducha i później – w Czerwonej Sali Wileńskiego Pałacu Pracowników Sztuki. (?)
Poza znaną nam „Pieśnią nad pieśniami” w repertuarze tego teatru zdążyły już zdobyć szeroki rezonans – „Pastorele staropolskie”, „Piłat”, „Fantasmagoria”, „Małe buciki” oraz spektakl „de Maria nunquam satis”, który jutro będziemy mieli okazję obejrzeć. (…)
„Pragniemy, aby staropolski Tryptyk religijny stał się miejscem spotkania posłannictwa sztuki z misją Kościoła, aby stał się przejawem „continuum” historii i pomógł nam w nowym odkrywaniu źródeł chrześcijaństwa, bez których życie staje się jałową pustynią” – zapraszają wykonawcy tego widowiska.
Pójść warto, a nawet trzeba. Żeby się oczyścić z nalotu szarej codzienności, która z roku na rok, z dnia na dzień coraz bardziej staje się natrętna, dokuczliwa…
Myślę, że i znawcy przedmiotu, osobliwie muzykolodzy, wyniosą z tego – na wyjątkowo wysokim poziomie – spektaklu znaczne dla siebie korzyści.

Alwida Rolska
„Kurier Wileński”
16 listopada 1994r.